Εκεί που η χαρά χοροπηδά σαν κοριτσάκι
Μάθαμε στην ταχύτητα
και νιώθουμε πως η εφημερίδα μάς καθυστερεί,
ότι μας κλέβει χρόνο.
Καίγονται όλα γρήγορα και στάχτη γίνονται.
Ψυχές που καταντήσαν αγριότοποι.
Μέσα σε τόση κίνηση πώς γίνεται να είναι ερημιά;
Αρώματα ταπείνωσης περάσματα ανοίγουν
σε πανηγύρι ηλιόλουστο για να βρεθούμε,
εκεί που η χαρά χοροπηδά σαν κοριτσάκι.
Η μηδαμινότητα των μεδίμνων
Φυτρώνουν δηλητηριώδη μανιτάρια απαξίωσης,
όμως το θέμα αυτό, δεν είναι θέμα γνωριμίας.
Είναι η εντιμότητα
και η αξία που πρέπει ν’ αποδώσεις.
Κοινόχρηστος ο χώρος,
όμως τον έχουν περιφράξει.
Προκλητικοί στο έπακρο στους χαιρετισμούς τους
αλλά και στις δηλώσεις τους
μέχρι και στις σιωπές τους.
Υπήρχανε και κάποιοι που σου μίλησαν,
αλλά κατόπιν σε απαξίωσαν.
Οι νόμοι και τα προνόμιά τους.
Για μας
η μηδαμινότητα των μεδίμνων
και το χαμηλό χαμόγελο.
Δεν έμεινε καιρός για ευχάριστα απροσδόκητα.
Λέει ο Ρεμπώ
Λέει ο Ρεμπώ πως βλέπει γυναίκες
να τις κατασπαράζουν εύκολα
άθλιοι άντρες που τις βρίζουν και τις προσβάλλουν
κι αυτές τα δέχονται όλα αυτά αδιαμαρτύρητα
σα ναν φιλοφρονήσεις κι έπαινοι.
Κρυφός παράδεισος εκεί και φανερός εδώ.
Ένα δρομάκι τους ενώνει σιωπηλό.
Καμιά φορά τα κρυφά φέρνουν πανικό.
Τα απαγορευμένα προκαλούν αντίδραση
παραφροσύνης κι απερισκεψίας.
Ισορροπία τύχης κι ατυχίας στο εξής.
Οι Κίκονες και ο περίπλους
Όλη μέρα με άμμο και χαλίκι
για μια ζωή που είναι χαμαλίκι.
Και κατεβαίνω στου μυαλού μου τον βυθό
για την ελπίδα μου, χωρίς να φοβηθώ.
Με την ζωή μου πάντα στο περίπου,
αδυνατώ να κάνω τον περίπλου.
Στα όνειρα με κυνηγούν οι Κίκονες
και κρύβομαι σε δάσος από κίονες.
Και είναι το δικό μου το παρόν
σαν την ολόμαυρη την ράχη των Ψαρών.
Κι έχω να λύσω πρόβλημα με Χ και Ψ
που σαν την σφήνα μου ραγίζει την ψυχή.
Παρέλαση κατά στοίχο
Προσοχή στην αυταπάτη που σου δίνει βηματισμό.
Το επιτόκιο τού χαμένου χρόνου χλιμιντρίζει.
Αόριστοι πριονίζουν μετοχές.
Ένα σαράβαλο μυθιστόρημα όλο μούχλα.
Ένα στραπατσαρισμένο τενεκεδένιο ταμπούρλο.
Τρελάθηκε η λογική μπροστά σ’ αυτό το θαύμα.
Το λωτοφάγο ποίημα ξέχασε την Ιθάκη.
Με μουρουνέλαιο το ποίημά μου δυναμώνω.
Καρφώνω λέξεις – σύμβολα που κρύβουνε χρησμούς.
Καμιά αφετηρία δεν είναι σταθερή.
Αυτά που δεν χρειάζεσαι είναι μπροστά σου.
Στο τέλος ίσως βρεις αυτό που ψάχνεις.
Το γράφημα της συνείδησης
Καλή η βιτρίνα της συνείδησης
όμως ας βάλουμε τα ηλεκτρόδια
στα καίρια σημεία της συνείδησης.
Τι γράφημα,
τι οπτική απεικόνιση θα δώσει.
Και βγαίνοντας στο δρόμο,
ενός αόρατου διαβόλου ακούω το γέλιο.
Όμως τις σκέψεις μου γι’ αυτόν δεν θα ξοδέψω.
Σε κάθε βήμα μου
χάνει τα βήματά του στη συνείδησή μου.
Φαινομενικά τρελό ποίημα
Μακρινό δωμάτιο
χαμένης ομορφιάς.
Δεν μοιράζονται όλα.
Βρίσκεις χαμένες απαντήσεις.
Ψάχνεις να βρεις τον διπλανό σου.
Τι άραγε να σκέφτεται ο αόρατος διπλανός;
Θαμπό παρόν,
του πήρε το μυαλό και το παλτό.
Απελπισμένος τρέχει ο πόθος,
γκρεμός το ανέφικτο.
Σκαρφαλώνει η ελπίδα
να βρει την επιθυμία της
ενώ η παρανυχίδα στο δάχτυλό της
απαιτεί άμεση επέμβαση.
Ο νυχοκόπτης νιώθει άσχημα
που δεν μπορεί να πιάσει την παρανυχίδα.
Ο Ερυμάνθιος κάπρος
η κόπρος του Αυγεία
και ο αρειμάνιος Ηρακλής
που με όπλο το ρήμα
κάνει τους άθλους του.
Σε κάθε δειλό Ευρυσθέα
εμφανίζεται ένας ήρωας
για νέους πατριωτικούς άθλους.
Κωνσταντίνος Ιωαννίδης