Πάνω στο ποίημα «Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός» της Κικής Δημουλά

In Λογοτεχνία, Ποίηση by mandragoras

 

 


Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.

(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)


Εις μνήμην Κικής Δημουλά

Εγώ,
υποκείμενο αποκλειστικόν,
πολύ αποκλειστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ειδικού,
εσωτερικά απομονωμένου
και ουσιαστικά ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
εμείς,
άφιλου γένους παροπλισμένο λήμμα
Εσύ,
αντικείμενο υποθετικό,
πολύ υποθετικό,
ενικού αριθμού.
Γένους, κατά περίπτωση,
υπερβολικά συγκροτημένου
και φαινομενικά κατασταλαγμένου.
Πληθυντικός αριθμός
εσείς,
μεμονωμένοι και αποκλειστικά μακρινοί.
Η ελπίδα,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν
όπως η μνήμη,
γένους θηλυκού
όπως η νύχτα,
ενικού αριθμού
όπως ο έρωτας.
Πληθυντικός αριθμός
οι ελπίδες,
όσες και οι φόβοι,
για όλα από δω και πέρα.

Κατερίνα Παναγιωτοπούλου