ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ
Έρχεται Μεγάλη Εβδομάδα,
έρχεται το Πάσχα
και εγώ έχω, σχεδόν, ξεχάσει,
πως έρχεται αυτή μας η διάβαση.
Μια ευκαιρία να τη διαβούμε τη νεκρή μας θάλασσα.
Υποταγμένος όμως μέσα στη δίνη των ημερών,
ακούω ασταμάτητα για το λοιμό.
Ακούω τους ειδικούς να λένε.
Τις κυβερνήσεις να βγάζουν διατάγματα.
Τα διεθνή κονκλάβια να συνέρχονται,
να λαμβάνουν μέτρα, τάχα, για τη σωτηρία μας.
Να καταρρέουν οι οικονομίες.
Να πέφτουν τα ημερομίσθια,
να χάνονται εκατομμύρια θέσεις εργασίας.
Τόσοι νεκροί, τόσες διαγνώσεις έγιναν, πάλι, σήμερα.
Ασταμάτητα να ρέουν τα λόγια.
σαν σταγονίδια από τα σάλια που μεταφέρουν τον ιό.
Ο φόβος, ο φόβος να χτυπά τη θύρα καθενός μας.
Ξόδεμα ζωής που δεν υπάρχει.
Τώρα, που καλούμαστε να φύγουμε
και να περάσουμε σε άλλη όχθη:
καὶ ἐξέλθετε ἐκ τοῦ λαοῦ μου…
όπως είπε ο Φαραώ,
μετά απ’ τις πληγές που ρήμαξαν τη χώρα του.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα πάλι,
μόνο με δυο τρις δικούς του ανθρώπους στο πλάι,
πάλι, θα τον κρεμάσουμε τον Ιησού στο σταυρό Του
και, πάλι, μόνος Του θα άρει την πέτρα του μνημείου.
Θεέ μου ἱνατί με ἐγκατέλειπες;
Μόνος, τέλειος μόνος πάλι,
θα πορευτεί μέσα στον πόνο και στο θρίαμβο Του!
Κι εμείς ίδιοι σαν πάντα μοιραίοι και άβουλοι,
θα παραμένουμε χάσκοντας στις δίνες των λοιμών μας.
Σάββατο του Λαζάρου, Χανιά 11 Απριλίου 2020
ΑΝΕΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
Έκλαιγα στα σκαλιά του πρεσβυτερίου,
ζητώντας να μου ανοίξουν.
Δεν άνοιξαν. Ήταν μάλλον η διαλογή ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει,
όπως συμβαίνει στις περιόδους των λοιμών,
στις μονάδες εντατικής θεραπείας.
Τι νά ’κανα; Κατέφυγα στην αγορά σωτηρίας δεξιά και αριστερά,
ώσπου πληροφορήθηκα για το δικό Του έλεος.
Τότε, αγόρασα το μύρο με τα λεφτά της αμαρτίας μου
κι έτρεξα για να τον βρω.
Δεν ήταν δύσκολο. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο.
Τον είχα διαθέσιμο, ανέκαθεν, στη σκέψη μου από τότε που γεννήθηκα.
Και πέρασε ευθύς από μπροστά μου!
Και ’γω έχυσα πάνω στα πληγωμένα πόδια Του το μύρο μου.
Και Θεέ μου! Είδα το φως να καταλάμπει στα σκότη μου.
Είδα τη μεγάλη έκρηξη
ή όπως αλλιώς τη λένε
είδα το Big Ban σχηματισμού του κόσμου!
Τόσο απλά, όπως η ζωή που βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας
πριν να κρατήσουμε την ανάσα μας σαν από πείσμα ή ανοησία
για να τη χάσουμε.
Απόψε, Μ. Τρίτη στα Χανιά, 14/4/2020
ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ο έρωτας δεν λογαριάζει υποσχέσεις.
Εγωιστής και εκμαυλιστής της μοναξιάς,
συντομεύει τη ζωή με πολυέξοδα και ατελέσφορα πάθη.
Αλλά είναι μια λύση να μένουμε ασυγκίνητοι μαζί του;
Η μέρα φανερώνεται άδεια σαν τον ουρανό.
Εντυπώσεις ψεύδους μας περιβάλουν.
Το δίχτυ της σιωπής γράπωσε τη μαρίδα της ύπαρξης μας,
που τώρα την τηγανίζουμε, πάνω σε δυνατή φωτιά.
Ας την φάμε λοιπόν και ας πιούμε,
μήπως ξεχάσουμε την πίκρα μας για λίγο,
σήμερα που ζούμε πάλι:
«της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός…
ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονε».
Και εμάς γιατί όλα αυτά μας φαίνονται τόσο μεγάλα;
Μ. Τετάρτη, 15/4/2020