δεν παίζει κανείς την αγωνία του κορώνα γράμματα για μια τηλεφωνική
συνδιάλεξη· ακουμπά το αυτί του στις ράγες και περιμένει
πολύ αργότερα θα συναρμολογήσει τα κομμάτια του βάζοντας τα μέλη
του παζλ να κυματίζουν θέσεις ακραίες
τα σύρματα κομμένα σύρριζα δεν προκαλούν λύπη· μεταφέρουν τη θλίψη
ενός χαμόγελου που ενδεχομένως εξελιχθεί σε χλευασμό
διασωληνωμένες συνειδήσεις εμπλέκουν τα όρια της φαντασίας μας με-
τατρέποντας την αβεβαιότητα σε συγκατάβαση
προπόσεις προ της μέθης προαγορές πριν τη κρίση και προμέτοχα παρά
τη Τραπέζη κινδυνεύουν να ξεχαστούν κλειδωμένα στα ελάχιστα όρια
αδρανούς αδάκρυτης και αδέκαστης τηλεφωνικής συσκευής
αδιάσειστα στοιχεία αμφισβητούνται αδειανά μυαλά αναγορεύονται ανα-
βαθμισμένες μηχανές επισκευάζονται πριν την απόσυρση
να μιλάμε τα αμήχανα βράδια στριφογυρίζοντας άυπνοι τα όνειρά μας
αποτελεί κατάκτηση ήττας
χιλιάδες πεταμένες ματιές στα κρυφά· δεν πρέπει να προξενείς θανάτους
δεν ωφελεί να αμφισβητείς ήχους δεν επιτρέπεται να μεταποιείς ενοχές
τι ξέρουμε και τι μπορούμε ν’ αντιστρέψουμε αποκλεισμένοι στα ηλεκτρο-
κίνητα ποταμόπλοια μιας άνυδρης πόλης;
απλοί μεταφορείς ερειπίων και πολλαπλών παραισθήσεων στα ακραία
όρια μιας ευτυχίας που μοιάζει να χάνεται οριστικά

στα κλειστά δωμάτια πριν την αυγή οι σκιές ελλοχεύουν
ανάσπαστος στο μέλλον που με γέννησε
ανάστατος μιας πόλης ξένης
σταθμίζω ασύνδετα δεδομένα και γρίφους

πότε επιτέλους θα αγγίξουμε τα όρια των ταχυτήτων
μας για να προσπεράσουμε τα τείχη σημαδεύοντας
ακριβώς στο κέντρο τους με επιτυχία;

Από την συλλογή “Μηνύματα σε κινητό“