Δημοκρατία
Άλλοτε με γάζες και γύψους, στο νεκροτομείο τώρα∙
κ’ οι επαΐοντες εκεί γύρω τριγύρω
να εύχονται στους εκπαιδευομένους
καλή σταδιοδρομία
Αρμαγεδδών
Κι αύριο στους νεκρούς θα επιστραφούν
τα ναύλα
κι ο ψυχοπομπός –διακονιάρης–
στην τρίτη σειρά για το επίδομα ανεργίας
Κι αύριο η βάρκα θα φορτώσει
τις προσφυγομάνες σκιές
για κρουαζιέρα στα Νησιά του Πάσχα
Κι αύριο που οι άρτοι και οι ιχθύες
θα επαναπατριστούν
στα συρτάρια των ασφαλιστικών ταμείων
οι νεκροκεφαλές θα γονιμοποιήσουν
τις στέρφες μήτρες των πόλεων
κι η βροχή θα στεγνώσει τα δελτία ειδήσεων
Κι αύριο κεραυνοί, καπνοί, σκορπιοί και κοπριά
Κι αύριο –με δίχως αύριο– οι μετοχές
θα μείνουν αμέτοχες κι ο γερο-βοσκός
με τη φλογέρα του θα διαρρήξειτα σύνορα
και τις ηπείρους
Κι αύριο η σκόνη θα πνίξει την οθόνη
και μ’ ένα κλικ η υδρόγειος θα γείρει
και θα σταματήσει στα πόδια σου
κι εσύ θα την κλωτσήσεις
κι εγώ θα σε φιλήσω στο στόμα
κι ο κόσμος όλος θα απενεργοποιηθεί
Στιχάκια του δρόμου
Ι.
Τώρα που οι νεκροί
πεθαίνουν
σ’ έρημα σπίτια
στην άκρη της εθνικής
μέσα από φώτα
που ανάβουν και σβήνουν
ανάβουν και σβήνουν
ανάβουν και σβήνουν
– σαν κεράκια
στο ξωκλήσι
με τα βάτα
οι δυο μας
αγκαλιασμένοι
νεκροί
γυμνοί
κι αγαπημένοι
στη σιωπή
θα βρούμε τον δρόμο
για την ευτυχία
ΙΙ.
Μικροί. Όπως πληγή θανάτου
στο γυμνό στήθος του ερωτευμένου.
Αναζητούμε. Γράφουμε. Λατρεύουμε.
Και πεθαίνουμε.
ΙΙΙ.
Τα λόγια μου
–από σπέρμα λησμονημένων–
περιμένουν το φεγγάρι∙
ίσως λίγο ασημί
να σπάσει σε ποίηση
το μαύρο
IV.
Τώρα που οι νεκροί πεθαίνουν
οι δυο μας αγκαλιασμένοι
στην άκρη της εθνικής
γυμνοί κι αγαπημένοι στη σιωπή:
«θα βρούμε τον δρόμο που οδηγεί στην ευτυχία»
***
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση.