20.9 Πεθαίνει ο Γιώργος Σεφέρης (1971) η κηδεία του μετατρέπεται σε λαϊκό προσκύνημα που στρέφεται κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Σκοτώνεται (1925) σε συμπλοκή με τη χωροφυλακή στην περιοχή Κλεφτόβρυση Ολύμπου ο θρυλικός λήσταρχος Φώτης Γιαγκούλας. Γεννιέται το 1934 η ιταλίδα ηθοποιός με τα περίφημα στήθη Σοφία Λώρεν, τα οποία περιέκοψεν όπως φαίνεται εν συνεχεία.
Ο Σταμούλης είχε πει ότι θα αρχίσει τη σελιδοποίηση της Αμνησίας στις αρχές του μήνα κι ότι το Χαρούμενο Σύδνεϋ είναι σχεδόν έτοιμο, αλλά σήμερα που πήγα δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα κι οι κοπέλες δούλευαν σε κάτι Μεσαιωνικό. Με θεωρεί φίλο του και μ’ έχει γραμμένο. Του στέλνω ένα e-mail με δύο σειρές όπου εκφράζω την απογοήτευσή μου για όλη αυτή τη συμπεριφορά.
21.9.18 Παρασκευή. Σκάκι στον Πανελλήνιο. Πηγαίνοντας, χαζεύω λίγο στην πισίνα και στο στίβο. Στο γήπεδο του ποδοσφαίρου 5Χ5 ένας δυναμικός προπονητής πιέζει τους πιτσιρικάδες να γίνουν ταχύτεροι. «Πιο γρήγορα, σβέλτα, σβέλτα, κάνε και λίγο κοντρόλ βρε Βαγγέλη. Χρειάζεται και λίγο κοντρόλ στη ζωή μας», φωνάζει ο προπονητής. Πιο πέρα, στο τένις κόοορτ, μία λεπτή – εύθραυστη για προπονήτρια – νεαρά, προπονεί έναν λίαν μαχητικό και ντούρο ηλικιωμένο. Του κάνει συστάσεις για κάποιες άγαρμπες μπαλιές κι αυτός την κοιτάζει σαν μεγαλόσωμος σκύλος που περιμένει να ριχτεί στο κόκκαλο.
Δηλώνω συμμετοχή στο σκάκι κι αρχίζουν τα ματς των δέκα λεπτών.
Νικάω τους πιτσιρικάδες, συντρίβομαι από τους μεγάλους. Μας δίνουν μετά έντυπα υγείας αθλητή, να βάλουμε φωτογραφία και να επιβεβαιώσει καρδιολόγος.
Γυρίζω στις έντεκα το βράδυ και τρώω καλαμπόκι βλέποντας ειδήσεις. Σκοτώνεται ληστής που εγκλωβίστηκε σε κοσμηματοπωλείο. Εγκλωβισμένος στον Ηρόδοτο νιώθω κι εγώ.
22.9.18 Σάββατο. Στην ψαραγορά πολλοί τουρίστες βγάζουν φωτογραφίες. Θα ήταν χαριτωμένο, αν δεν ήταν μαζικό και δεν προκαλούσε την ενόχληση και τη χλεύη των πωλητών. Οι σέλφις με τα ψάρια και τον πατσά γελοίες και λίαν εκνευριστικές μες το συνωστισμό.
Πήγα για μυλοκόπι και ψώνισα λαβράκι. Γίνεται το λαβράκι σούπα; ρωτάω. Η καλύτερη μου λένε. Συνήθως αγοράζω φαγκρί, λέω. Όχι, δοκίμασε λαβράκι. Η μητέρα μου έκανε σούπα και με κέφαλο Μεσολογγίου. Μπαρμπουνάκι μου, λέει ένας σε μία τουρίστρια με κοτσίδα. Στην έξοδο της Ιχθυαγοράς τούτος με ένα πόδι ζητιανεύει με βραχνή φωνή σαν πωλητής συναγρίδας. Στην είσοδο ζητιάνευε ο μονόχειρ και απέναντί του ξερακιανή γύφτισσα με πλεξούδα, χωρίς δόντια πουλάει πέντε σκόρδα ένα ευρώ. Πάρε όλη την πλεξούδα, μου λέει.
Συναντώ το Μιχάλη Δικαιάκο και πίνουμε καφέ στο Θησείο. Περιγράφει την ιστορία μιας γνωστής φίλης, μαχητικής φεμινίστριας που βρέθηκε δασκάλα σε ακριτικό νησί στους Λειψούς των Δωδεκανήσων συγκεκριμένα, την περίοδο που ο Μιχάλης υπηρετούσε στο Ψυχιατρείο της Λέρου. H δασκάλα που με μια τρίχα να στα πόδια, πλιτσανούσε με ’κανα δυο μαθητές επιβιβάστηκε στο φουσκωτό του Μιχάλη και των φίλων του και μετέβησαν εκδρομή σε γειτονικό νησάκι, όπου υπήρχαν δύο ταβέρνες όλες κι όλες, η μία υπό τη διεύθυνση ενός σοφιστικέ Αμερικανού κι η άλλη υπό έναν κοντόσωμο γεροδεμένο αρκουδόμαγκα, στην οποία και κατέληξαν. Ο ζόρικος ταβερνιάρης χρησιμοποιούσε μία γλώσσα λίαν επιθετική και φαλλοκρατική και του είπα σιγά, έχουμε και κυρίες εδώ, λέει ο Μιχάλης. Εν πάση περιπτώσει επιστρέψαμε μετά από γενναίο φαγοπότι. Και μετά από λίγους μήνες, σύντροφε ξάδελφε, μου τηλεφωνάει και με ρωτάει αν έχουμε γυναικολόγο στο Ίδρυμα γιατί νομίζει ότι είναι έγκυος. Και ήταν. Κι έκανε παιδάκι και παντρεύτηκαν τα δύο άκρως αντίθετα. Ύστερα χώρισαν και τώρα είναι καλοί φίλοι.
Με το Μιχάλη λέμε ιστορίες που έχουν κάτι νοσταλγικό, γειτονιές με χώμα, με αέρα και θάλασσα, κάτι εξωτικό με Κάλας, που τον ξέρει καλύτερα από μένα, κι έτσι είναι ο ιδανικός ξάδελφος συζητητής, όταν δεν τον πιάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στις ειδήσεις των οκτώ δείχνουν σε ερασιτεχνικό βίντεο τον ληστή χωρίς όπλο, που εγκλωβίστηκε στο κοσμηματοπωλείο. Και την απέλπιδα προσπάθειά του να βγει σπάζοντας τα τζάμια της βιτρίνας με ένα πυροσβεστήρα. Εκεί τον περιμένουν και το κλωτσάνε αλύπητα ο ιδιοκτήτης κι ένας άλλος. Ο δολοφονηθείς ήταν τοξικομανής λένε, αλλά και γνωστός ακτιβιστής της κοινότητας των γκέι. Πολύ σκληρό βίντεο. Πολύ κτηνώδης συμπεριφορά των νοικοκυραίων του Τέξας Αμερικής, χυδαία η κάλυψη από τα κανάλια. Πόσο δειλός πρέπει να είσαι για να χτυπάς με κλωτσιές στο κεφάλι ένα άτομο μαγκωμένο στα τζάμια μιας βιτρίνας; Κρατούσα στα χέρια μου, στην αλάνα του σινέ Αλκαζάρ, ένα αυτοσχέδιο τόξο με βέλη από ομπρέλα, αλλά δεν μου ερχότανε να χτυπήσω τη μαύρη γάτα, που της είχανε βγάλει το μάτι τα τσογλάνια. Είχα φρικάρει μπροστά σ’ αυτό που της είχανε κάνει, και πόσο περισσότερο σε ό,τι βλέπω τώρα μπροστά μου στη μικρή οθόνη. Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας, όπου οι λούμπεν, οι δυσεπιβεβαιωμένοι και οι θρησκόληπτοι, οι αγάμητοι και οι πάσης κατηγορίας κομπλεξικοί έφτιαξαν στο σταθμό Λαρίσης -χάρη στο δημοκρατικό δικαίωμα της ενοικίασης χώρου, την αναπαραστατική εικόνα ενός άντρου, όπου μπορεί να συγκροτείται φαντασιακά η φαλλική οργάνωση μιας στρατιωτικής ομάδας (ψυχικά αναπήρων).
23.9.18 Κυριακή. Το ασανσέρ πάλι χαλασμένο. Βρήκα πρωί πρωί πεταμένο έναν ελέφαντα στο παζάρι με ένα αυτί, ξύλινο και χρωματιστό και τον περιμάζεψα σαν μυρμήγκι. Μετά μπάνιο αρ. 46 στο ΚΑΠΕ Σουνίου. Nεολαίοι και γιάπηδες κολυμβητές με τα ωραία σκυλιά τους απολαμβάνουν μια πολύ ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη. Κολυμπάμε και η Μπέμπα βλέπει μία άλλη μικρή ακρογιαλιά γεμάτη ομπρέλες δίπλα. Πάμε να τη δούμε κι είναι μόνο γυμνιστές. Ηλικιωμένοι φυσιολάτρες, άντρες επί το πλείστον, επιδεικνύουν ο ένας στον άλλο τα κάλλη τους Χρειάζεται και λίγο κοντρόλ στη ζωή μας Μπέμπα. Είμαστε ωραίοι και με το θαλασσινό κουστούμι μας γιατί να ομαδοποιούμαστε σαν τους λεπρούς;
Από τις 7 μέχρι τις εννιά οι μπέμπηδες του ΠAO παίζουν και νικούν στο ρελαντί 3-0 το Λεβαδειακό, μέχρι να τους πουλήσουν κι αυτούς στη μαύρη αγορά.
Στα κανάλια παίζεται πάλι το βίντεο του λιντσαρίσματος του Ζακ Κωστόπουλου του ληστή χωρίς όπλο σε κοσμηματοπωλείο στην καρδιά της Αθήνας. Δεν το αντέχω αλλά μένω να βλέπω μαρμαρωμένος να μπουσουλάει για να φύγει μέσα από τα σπασμένα τζάμια της βιτρίνας ενώ τα φασιστοειδή τον τσακίζουν με κουντεπιέ. Μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας πέφτουν βροχή οι κλωτσιές στο πρόσωπο, στην Ομόνοια στην οδό Γλάδστωνος μέρα μεσημέρι. Δεν υπάρχει ήχος, μάλλον προστατεύουν τους δράστες, που αποκλείεται να χτυπάνε με τόσο μίσος χωρίς να κραυγάζουν.
Άλλο τώρα: δείτε το θέμα που προβάλλει στις 20:12 το κανάλι ΣΤΑΡ. Την απαγωγή μίας 40χρονης Γαλλίδας και το εγκλεισμό της για τέσσερις μέρες σε διαμέρισμα της Λαμίας όπου βρέθηκε δεμένη από εθνοφρουρό. Ο εθνοφύλαξ οποίος είχε παράξενα γούστα κατηγορείται επίσης για το βιασμό δύο άλλων κοριτσιών. «Της άρεσε να τη δένουν», είπε ο δράστης στην απολογία του και το κανάλι δείχνει σκηνές μαζοχιστικές από ταινία πορνό. Τι να πει κανείς; Εδώ ο άνθρωπος του έθνους κατηγορείται για απαγωγή και βιασμό και βιασμούς άλλων δύο νεαρών γυναικών και το κανάλι δείχνει τα μαζοχιστικά του για να γαργαλήσει και να πουλήσει. Και η παρουσιάστρια κυρία Ζαχαρέα ως όρνιθα που παίζει πιάνο, ώστε μία να σφίγγουν τα λουριά, μία να χαλαρώνουν.
Και συνεχίζει στο ίδιο στιλ πάλι με «τα παράξενα γούστα» του ζεύγους Καρνταγιάν, με τον πειρασμό της Σακίρα, με το γυμνό άγγελο Καντίς Σουανεπόλ και το δημόσιο θηλασμό και πάει λέγοντας.
Υγεία, καύλα και επανάσταση (στην ενημέρωση).
Πορεία για το νεκρό ληστή-ακτιβιστή σε Πάτρα και Ρέθυμνο. Οργή και Λύσσα για κάθε μαγαζί –τον Ζακ για πάντα θα έχουμε μαζί. Φωτιά στα μαγαζιά κι έρωτας στα πάρκα.
24.9.18 Δευτέρα. Μπάνιο αρ. 47 στα λιμανάκια στη Βάρκιζα πιθανόν το τελευταίο, γιατί ο καιρός χαλάει αυτή τη βδομάδα. Η μπέμπα είναι αγχωμένη διότι ο τυρέμπορος από τη Μεγαλόνησο δεν συμμετείχε την Έκθεση αυτή τη φορά κι η κοπέλα έμεινε χωρίς μεροκάματο. Υπήρχε μία προσφορά λέει από τον πωλητή μέλιτος, αλλά οι κακές γλώσσες λένε ότι ο τύπος δεν πληρώνει. Συναντώ μικρή ομάδα δυτών με φιάλες σαν φάλαινες, τη στιγμή που έχω βουτήξει γυμνός για σφουγγάρια και σκέφτομαι, αν γνωριστούμε καλύτερα, μπας και συζητήσουμε το εργασιακό ζήτημα στο υγρό στοιχείο ή στα βραχάκια.
Στην αντεπίθεση οι αριστεριστές για τη δολοφονία του Ζακ: Η ιδιοκτησία σας χτίζεται με αίμα. Δεν ήταν των αφεντικών η αυτοδικία- το χέρι τους το όπλισε η τοξικοφοβία. Αδερφές, πρεζάκια και οροθετικοί- στον τάφο των αφεντικών θα στήσουμε γιορτή. Φιλήσυχοι πολίτες, μπάτσοι και ναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί. Ελλάς ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών. Έκφυλο μίσος, ανθελληνικό.
-Κοιτάζω στη Βιβλιοθήκη τη ράχη του τετράτομου πονήματος του Μίκη Θεοδωράκη που το πήρα με μεγάλη έκπτωση, απλώς επειδή το βρήκα φτηνό. Δεν βλέπω να το διαβάζω. Κοιτάζω όπως σηκώνει το χέρι και διευθύνει, είναι και σαν γροθιά επαναστατική, όπως σ’ εκείνη την πρώτη συναυλία επί χούντας στο Παρίσι όπου ο κριτικός της Le Monde έγραψε ότι βρίσκει τη μουσική του απαίσια και πήγαμε να τον λιντσάρουμε, τον ανόητο, γιατί δεν καταλάβαινε ότι εκφράζει ένα κόσμο ολόκληρο.
Τώρα σκέφτομαι πόσο βάρβαρα είναι και πόσο άδικα μπορεί να είναι τα λιντσαρίσματα ακόμη και σε φαντασιακό επίπεδο. Δεν μπορώ ν’ ακούσω πια τη μουσική του επαναστάτη μουσικού. Νομίζω γίνομαι «δεξιαριστής» αλλά με πρόλαβε ο Μίκης. Αν θα γίνω εγώ καραδεξιούλης στο τέλος του βίου δεν έχει και τόση σημασία, γιατί δεν έχω συνθέσει την «Όμορφη πόλη» και μερικά άλλα petits αριστουργήματα, ούτε οδήγησα μουσικά ένα ολόκληρο κίνημα. Αλλά ο παρεμβατικός Θεοδωράκης καλλιεργεί πλέον ένα φανατισμό, μία εθνοκεντρική ρητορική σε υπέρμετρο βαθμό, εδώ και πολύ καιρό δυστυχώς, που αρέσει φυσικά στους ακροδεξιούς οι οποίοι τον χαίρονται.
Το ασανσέρ παραμένει ακινητοποιημένο. Γι αυτό με πήρε τηλέφωνο η Λουσιάνα, αλλά δεν της απάντησα. Δεν είμαι διαχειριστής.
25.9.18. Μη γελάσετε γιατρέ, θέλω μια σφραγίδα επιβεβαίωσης πως αντέχω για να παίξω σκάκι. Γελάνε στο Ιατρείο για τη βεβαίωση που ζητάω. Ο νεαρός καρδιολόγος, πηγαίνει στην άλλη καρδιολόγο, που κλέβει καρδιές της δείχνει το έντυπο με τη φωτογραφία μου. Γιατί γελάτε; λέω. Όταν απειλούμαστε καθημερινά με ρουά ματ δεν κινδυνεύουμε από προσβολή;
Στον εισαγγελέα κι ο δεύτερος νταής και συνδολοφόνος του Ζακ.
H Aθήνα του αύριο. Πολύ ευχάριστη έκπληξη η συζήτηση στο εμβληματικό κτίριο Πάγκειο στην πλατεία Ομονοίας για την «Αθήνα του αύριο», με αφορμή το αφιέρωμα του περιοδικού «δε-κατα» στην πρωτεύουσα του μέλλοντος. O Δημήτρης Φιλιππίδης Καθηγητής Πολεοδομίας στο Πολυτεχνείο έκανε μία εισήγηση με χιούμορ και αισιοδοξία παρ’ όλο που τα κείμενα που διαβάστηκαν από τους συμμετέχοντες στην έκδοση περισσότερο μια δυστοπία περιέγραφαν παρά μία μεγαλούπολη με προοπτικές.
«Η Αθήνα δεν με καταπλακώνει με τον τρόπο που πολλοί τη σκέφτονται ότι είναι μια άκαρδη, αβίωτη, απάνθρωπη τσιμεντούπολη. Τίποτα απ’ αυτά. Ναι, κι εγώ απεχθάνομαι τη βρωμιά και την εγκατάλειψη, αλλά όταν τα έχω ζήσει αυτά στο Ντιτρόιτ έχω αποκτήσει μια κλίμακα αξιολόγησης που δεν έχει σχέση με αυτούς που τρώγονται με το τι γίνεται μόνο στην Αθήνα. Έπειτα, η εγκατάλειψη είναι ένα νόμιμο κομμάτι της πόλης. Ένα νεοκλασικό σαραβαλιασμένο με σανίδια καρφωτά στα παντζούρια του μου λέει πολλά πράγματα για το πώς ήταν πριν η Αθήνα, μου μιλάει για αυθεντικότητα και γνησιότητα. Το ίδιο κτίριο αν το σενιάρεις και το κάνεις μια μπουτίκ ή μια γκαλερί χάνει τον χαρακτήρα του. Κι όλοι αυτοί οι νέοι με τα ποδήλατα και τα μπαράκια, όπως και οι ξένοι που γεμίζουν τις πλατείες δίνουν ζωή στο κέντρο».
26.9.18 Τετάρτη. Πρόγνωση καιρού και «αλλαγή κλίματος». Θυελλώδεις άνεμοι. Κλείνουν λιμάνια και σχολεία. Το βαρομετρικό χαμηλό, είναι «πολύ πιθανό» να παρουσιάσει «τροπικά χαρακτηριστικά», που σημαίνει ότι θα φέρει ανέμους έντασης 12 μποφόρ. Σιγά σιγά και κυκλώνες ενάντια στο αττικό φως. Θα γίνουμε Φλόριντα, Καλιφόρνια, Νέα Ορλεάνη.
Συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία. Θα πάω. Κυκλοφορεί πρόσκληση: «Την Παρασκευή το μεσημέρι δολοφονήθηκε ο Ζακ Κωστόπουλος, gay οροθετικός ακτιβιστής και drag queen γνωστή ως Zackie Oh. Δολοφονήθηκε στην Ομόνοια από δυο μάτσο τύπους με τη συμβολή της αστυνομίας που ενώ ήταν αναίσθητος στο πάτωμα του έβαλε χειροπέδες και τον χτύπησε. Από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας τα media παραποίησαν τα πάντα, δημιούργησαν μια ιστορία που βασίζεται σε αυτά που είπε ο δολοφόνος-ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου στο οποίο έγινε ο ξυλοδαρμός-δολοφονία. Τα βίντεο δείχνουν ξεκάθαρα τι γίνεται και παρόλα αυτά η δικογραφία δεν αναφέρει τίποτα για ξυλοδαρμό, η ιατροδικαστική εξέταση δεν βρίσκει ξεκάθαρα ποια είναι η αιτία του θανάτου και τα media συνεχίζουν την παραπληροφόρηση και την στοχοποίηση του Ζακ ως πρεζάκι και ληστή. Είμαστε εξοργισμένες. Αυτό δεν θα μείνει έτσι. Ο θάνατος έχει πολλές εκφάνσεις: Πολιτικός. Κοινωνικός. Ταξικός. Οικογενειακός. Καθημερινός. Δημοσιογραφικός. Αν δεν βγούμε τώρα στους δρόμους, πότε θα βγούμε; Με το αίμα στα μάτια, με την οργή στα χέρια , εξέγερση παντού».
Δημήτρης Τζουμάκας
Share this Post