13.1.20 Δευτέρα. Εξετάσεις αίματος πρωί στο διπλανό Medicare. H αιματολήπτις είναι νεαρή, νεαρότατη μουσουλμάνα. Βλέπω μόνο τα μάτια της που είναι γαλανά, ξεπλυμένα. Όσο εθισμένος κι αν είσαι στον πολυπολιτισμό, όσο ανοικτός κι αν είσαι νιώθεις κάπως άβολα. Αν πρέπει να ανησυχώ για κάτι είναι ότι είναι πολύ νέα και γι αυτό άπειρη. Φοράει τα άσπρα γάντια για να μ’ αγγίξει, δεν υπάρχει τώρα τίποτα γυμνό απάνω της εκτός από τα μάτια Οι κινήσεις της όμως είναι ακριβείς και σίγουρες. Τα αγγλικά της με οξφορδιανή προφορά. Το κορμί της σβέλτο με καμπύλες προκλητικές. Περισσότερο προσεκτική. Τα κάνει όλα τέλεια. Πώς σε λένε; την ρωτάω; Αμόρ, λέει.
- Έπαιξα ποδοσφαιράκι με την Έρικα παρόλο που έχω πρόβλημα με τον αντίχειρα κέρδισα 9-8, μετά παίξαμε φιδάκι, στο μεταξύ δώσαμε orange jus στις κούκλες και ακολούθησε σκάκι όπου τα πράγματα γίνανε δύσκολα γιατί κάποια στιγμή η μικρή άρχισε να πετάει το ένα κομμάτι πάνω στο άλλο. Σε ανύποπτο χρόνο βρήκα την ευκαιρία και ξεκόλλησα.
- Είδα Γιώργο Στεφανίδη. Μένει μόνος του στο ιδιόκτητο πάντα φλατάκι στο Belmore γεμάτο χίλια δυο πράγματα και δε μπορείς να κινηθείς. Eρημίτης στοιβαγμένος. Αυτός δείχνει να χαίρεται την παρακμιακή κατάσταση. Έχω μιλήσει για το Γιώργο είναι ένα από τα αξιόλογα άτομα της Αυστραλίας. Κι όταν λέω αξιόλογα, δεν εννοώ τις εγκύκλιες σπουδές και τα αξιώματα, εννοώ το ήθος, την καλή καρδιά, την ευγένεια, την αξιοπρέπεια. Συνυπήρξαμε Σαρακατσανοδάσκαλοι στο απογευματινό γυμνάσιο του Μπέλμορ ενώ ο Γιώργος δούλευε τα πρωινά εργάτης παραγωγής στο STC. Όταν χώρισε, παραχώρησε όλη την περιουσία του στη γυναίκα και στα παιδιά του (δυο κορίτσια) και δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη. «Δεν έκανα εγώ για συμβίωση και τρέξιμο στα μαγαζιά», λέει. Έχει μία μικρή κιθάρα και γρατζουνάει, τώρα παίζει λίγο Μπαχ που μας αρέσει και μετά αργεντίνικα ταγκό.
- Δεν έχω επαφές με Πανεπιστημιακούς, αλλά φταίω εγώ. Θα μπορούσα τουλάχιστον να τηλεφωνήσω στον dr. Vincent ή στον dr. Drako-poulos αλλά ίσως να λείπουν και σε διακοπές.
- Ωραίο κείμενο-ανταπόκριση του Κώστα Καραμάρκου από Μελβούρνη στο Έθνος της Κυριακής για τις πυρκαγιές στην Αυστραλία.
- Η κατάσταση στο σπίτι είναι δύσκολη, κάποιες φορές εντελώς αφόρητη. Δεν υπάρχει επικοινωνία, όλοι είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους, κανείς δεν θέλει ν’ ακούσει κανένα. Καμία προσπάθεια για συνεννόηση, για κατανόηση. Όλο το ενδιαφέρον εστιάζεται στα παιδιά που είναι όντως σπουδαία, όπως όλα τα παιδιά των Δυτικών και καλομαθημένα. Και πάνω στη γραμμή, σε μια λεπτομέρεια για την ελεύθερη διαπαιδαγώγηση, γίνονται όλες οι παρεξηγήσεις και παράγονται ουρλιαχτά.
Δημήτρης Τζουμάκας