16.6.19 Κυριακή. Στο παζάρι μέσα σε καύσωνα. Οι γύφτοι πίνουν τις μπύρες τους μπροστά σ’ ένα τρίκυκλο γεμάτο κότες, όλα τα ογκώδη πτηνά σε αξιοθρήνητη κατάσταση, λιποθυμική. Κι όμως αυτά τα ημιθανή δίποδα μπορούν να θεωρηθούν τυχερά σε σύγκριση με τα τη ζωή στο σύγχρονο πτηνοτροφείο όπου «πολλά αρσενικά θανατώνονται αμέσως μετά την εκκόλαψη, είτε σε θάλαμο αερίων, είτε σε θάλαμο υψηλής αποσυμπίεσης εκρήγνυνται και γίνονται κυριολεκτικά κομμάτια, ενώ στη συνέχεια πουλιούνται για λίπασμα». Στις «τυχερές» κότες εντατικής ωοπαραγωγής δεν μένει ασβέστιο για ασβέστιο, παθαίνουν εύκολα κατάγματα, αλληλοτσιμπιούνται, όπως εμείς στα λεωφορεία γραμμής, έχουν σπασμένα φτερά όπως εμείς κλπ. κλπ.
Ακόμη εσύ τρως ζώα;
Πήγαμε με το Τζωρτζ τον δημόσιο υπάλληλο Καθαριότητας του Δήμου να δούμε τις Κούκλες μία γιαπωνέζικη βλακεία στο άλσος Παγκρατίου από την κατάληψη Φιλολάου. Τρεις κι ο κούκος, μια οθόνη και δυο σκυλιά.
Καθισμένος στο πεζούλι σαν βρεγμένη γάτα παραπονιέται ο Τζωρτζ για το ρωσιδάκι που του κάνει νερά και προχτές τον πήρε τηλέφωνο να πάει μαζί της συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός καινούριου φίλου της. «Ο νέος φίλος», διηγείται πάντα ο Τζωρτζ, «τυγχάνει φύλακας των φυλακών Κορυδαλλού. Ο ανθρωποφύλαξ που έχει κάμπριο προσφέρθηκε να την πάει σε χορό ταγκό στον Φλοίσβο που πολύ ήθελε το ρωσιδάκι αλλά επειδή φοβόταν μην την πηδήξει καθοδόν, κάλεσε εμένα να τους κρατάω φανάρι, βρε Δημήτρη».
–Ε δεν θα κρατούσες φανάρι, σε φώναξε για να δείξει ότι έχει…μεγάλο αδελφό
–Δηλαδή εγώ τι ήμουν;
–Ο προστάτης.
–Αυτό λέω!
–Ο κηδεμόνας εννοώ
–Εν πάση περιπτώσει να δεις τι είναι οι γυναίκες Δημήτριε: στο ταγκό χόρευε με άλλους και παράτησε και τον φύλακα σύξυλο κι ο Κορυδαλλιώτης μου έλεγε ότι είμαι συμπαθητικό παιδί να βγούμε έξω, δεν είμαστε καλά, τι δουλειά έχω εγώ ένας Ανταρσύας με ένα σωφρονιστικό υπάλληλο, αυτοί είναι όλοι φασίστες και ξοδεύουν την ώρα τους στα γυμναστήρια να κάνουν μυς.
(Υπενθυμίζω και πάλι ότι ο Τζωρτζ είναι ομοφυλόφιλος, άσχημος, και πένης, πλην όμως ευφυής και λίαν πολιτικοποιημένος).
17.6.19 Στο βυθό της κυπριακής ΑΟΖ το τρυπάνι του Πορθητή. Πάμε να μπλέξουμε άσχημα γαμώ τα πετρέλαιά μας. Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος όλα κλειστά με 35 βαθμούς θέλω να πάω για μπάνιο δεν έχω παρέα και μέσο. Σαν έκκληση απελπισίας μοιάζει αυτό. Δεν έχω κέντρο, δεν έχω καμιά εκδοχή. Θυμάμαι τον Μουντζαφλάρη στο γυμνάσιο.. Λίγο ψευδούλης , σαχλαμάρας «το πρόβλημα μου δεν έχω φίλους και δεν μ’ αρέσει καθόλου αυτό, θέλω να γίνουμε φίλοι», μου είπε καπνίζοντας σαν βάτραχος κάτω από ένα πεύκο στην Πεύκη την τότε Μαγκουφάνα. Είμαστε 15άρηδες ξετσουτσουνίζαμε αλλά όχι και να κάνεις φιλία και με τον Μουντζαφλάρη που τον περιγελάγανε τα κορίτσια στο μεικτό Γυμνάσιο της περιοχής. Ο Μουντζαφλάρης σπούδασε στο εξωτερικό έγινε σπουδαίος και τρανός και μάλλον απέκτησε φίλους. Από τότε και με κάποιες παρόμοιες περιπτώσεις κατάλαβα ότι πρέπει να δίνει ς περισσότερη σημασία στους δεύτερους, στους ασήμαντους, στους ελαφρώς γελοίους πέρασα στο στρατόπεδο των λούμπεν και αποκηρυγμένων.
Αλλά δεν λες σε κάποιο ότι “θέλω να γίνουμε φίλοι”. Γιατί είμαστε εχθροί πρώτα; Ή “θέλω να γίνουμε εραστές” σε μια φίλη. Γίνεσαι φίλος, γίνεσαι εραστής, όπως γίνεσαι και μαλάκας. Τα παιδιά όμως και οι έφηβοι έχουν δικαίωμα να προσπαθούν να εκδηλώσουν άμεσα χωρίς περιστροφές τα αισθηματά τους
Παρακολουθώ τα διαφημιστικά των υποψηφίων των κομμάτων, τώρα της Νέας Δημοκρατίας και μελαγχολώ για το επίπεδο. Βλέπεις τον Σπ. Καρανικόλα ένα νέο άνθρωπο να προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τον πόνο που δημιούργησε η τραγωδία στο Μάτι και κάνει ένα σποτάκι με δικές του τηλεοπτικές συνεντεύξεις όπου όλες αναφέρονται στο Μάτι. Το σποτάκι βρίθει από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και το ύφος και ο τόνος της φωνής παραπέμπουν σε Κασιδιάρη: «Κυνικός και ανάλγητος θεατρίνος» ο πρωθυπουργός. Σαφώς, αφού είναι πρωθυπουργός! Τι να πεις; Η θεσμική πολιτική ως μίσος. Τι να περιμένουμε τότε από τους μπαχαλάκηδες και τους φασίστες; Επιθέσεις αγάπης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης;
Ενώ δέστε πώς ο Γιώργος Κουμουτσάκος στο δικό του διαφημιστικό μιλάει σε άλλο τόνο κάπως ποιητικό: «Η παιδεία είναι η σκάλα που ζητούν τα παιδιά μας για να φτάσουν στα όνειρά τους». Όμως «Πρέπει να καταργηθεί το άσυλο που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια μας σε παρασκευαστήρια μολότοφ». Είπα κι εγώ τι ωραία που τα λέει αλλά κάπου θα σκάσει η …βόμπα. Με την κατάργηση του ασύλου ο πολύς κ. Κουμουτσάκος θεωρεί κι αυτός ότι θα αναβαθμιστεί πάραυτα η διδασκαλία στα πανεπιστήμια μας και θα ευτυχήσουν τα μαθήματα γλωσσολογίας, ιατρικής, θεολογίας η έρευνα στη νανοτεχνολογία και στη Γιγαντοπολιτική Επιστήμη. Επίσης η Παταφυσική θα πάρει πάλι απάνω της αν μπουν οι ιδιωτικοί φύλακες που θα τσεκάρουν ποιος μπαίνει και βγαίνει, αν έχει ληγμένο σάντουιτς στην τσάντα του αν φοράει φυλακτό ή αν φέρει προφυλακτικό μαζί του .
Δημήτρης Τζουμάκας