Να ένα καινούργιο .
Η φαιά ψιχάλα που χαλάει τα μάτια σου
και η δική μου ανεκτικότητα στα αγάλματα
που πιάσαν το χέρι και μας σέρνουν έτσι ακίνητα
έτσι ντροπιασμένα.
Το ποσό σπαρταράμε στο καβούκι μας την κάθε μέρα,
μια τυφλότητα που μας έχει διαποτίσει παιδιόθεν
και χαριτολογώντας την περιδιαβαίνουμε στα πεζοδρόμια
ως υπερόπτες.
Να ένα καινούργιο που ζέχνει μούχλα , στα κιτάπια του
μόνη η αράχνη …σκέπτομαι , στέκομαι, σκέπτομαι ένα λεπτό
τι να υφαίνει.
Μια ακόμα μιζέρια που την ντύνεις ευτυχία
ένας ακόμα πόνος που τον θεωρείς εμπειρία
μια επαιτεία που την αξιολογείς συναναστροφή.
Ας είναι , τετριμμένος λόγος , ας είναι .
Κλείστε τα μάτια να παίξουμε κρυφτό
όποιος κρυφτεί επιτυχώς απ΄ τον εαυτό του
κερδίζει το πηγάδι με την λήθη.
Και το καινούργιο , μόλις ξεχάστηκε.