2.2 Παρασκευή. Έπεσε κατακόρυφα η θερμοκρασία στους 17 β. Δεν είναι καλοκαίρι αυτό.

Τηλεφώνημα από την Αθήνα: Πεθαίνει η μαμά μου λέει Μπουμπού συγχυσμένη. Την πήγαμε στο Νοσοκομείο κι ο γιατρός είπε πώς δεν θα γυρίσει πίσω. Ξέρω ότι δεν μπορείς να έλθεις, απλώς στο λέω. Απλώς μου το λέει.

Στο κλαμπ των παλαιών Πολεμιστών του Έρλγουντ, όπου συγκεντρώνονται οι γέροντες της φράξιας της παροικιακής αριστεράς με επαναστατικές τάσεις και πίνουν καφέδες. Η συζήτηση είναι τι θα κάνει η Τουρκία στη Συρία και πώς οι Ρώσοι ετοιμάζονται να γαμήσουν τους Αμερικάνους. Και αγωνία για το δικαστήριο στον Άτλαντα. Πρέπει να χάσει η Πόπη και να κερδίσει ο πρώην “προδότης” Γκότσης. Φυσικά ο δικαστής μπορεί να τα παίξει γιατί ο Γκότσης είχε να κάνει 30 χρόνια εκλογές και οι άλλοι κάνανε πραξικόπημα και βάλανε λουκέτο.

H daughter Μαρία κανόνισε ραντεβού με δύο παλιές της φίλες με τις οποίες είχε συνταξιδέψει μαζί τους στην Ελλάδα πριν είκοσι χρόνια και που τις είχα κι εγώ φοιτήτριες στο Μακουώρυ. Η μια είναι σήμερα πολιτειακή βουλευτής στην περιοχή μας η Sophie Cotsis, η άλλη η Μαρία Ράλλη δημοσιογράφησε για ένα διάστημα στο χώρο κι ήταν υπεύθυνη για ένα διάστημα στο ίδρυμα Λάσκαρη στην Αθήνα που δίνει υποτροφίες, δεν ξέρω τι κάνει τώρα. Αυτή η συνάντηση είναι προγραμματισμένη αύριο στις 3 το απόγευμα και θα πάω κι εγώ, αλλά ο Γ. Μιχελακάκης έχει κλείσει ραντεβού για αύριο με τον Alfred Vincent που θα κάνει παρουσίαση του βιβλίου μου για τον Κάλας. Ο Alfred μένει αρκετά μακριά δεν οδηγεί και απαιτείται χρόνος. Μπορεί να μας δεχτεί μετά τη μία. Θα πιεστούμε. Έτυχε κι αυτή η συνάντηση κι είπα ναι στη κόρη για τα κορίτσια και τώρα δεν αλλάζει. Έχω και μια αγωνία για τη μαμά, όσο νάναι.

3.2 Σάββατο. Βρέχει. Η μαμά συνήλθε, έχει πάθει λοίμωξη. Οπότε η ατζέντα της Ημέρας θα τηρηθεί. Μου τηλεφώνησε ο Γιώργος M. και είπε ότι ο Vincent δεν μπορεί πριν τις δύο οπότε το μετέφερε για την Κυριακή μετά τις 11. Ναι, αλλά αύριο το μεσημέρι υπάρχει φέμιλι ρεγιούνιον καθώς ο υιός Αντώνης παραθέτει γεύμα σε παραθαλάσσιο εστιατόριο με καλεσμένους τους κουμπάρους του που δεν τους ξέρω και θέλει ντε και καλά να μου τους γνωρίσει εδώ και τρία χρόνια και δεν τα καταφέρνει.

Θέλουμε βολικούς φίλους, θέλουμε φίλους ακορντεόν, ο καθένας θέλει να γίνεται η δουλειά του όπως τη θέλει αυτός. Και ειδικά οι γυναίκες που ιεραρχούν τα πράγματα και δεν υποχωρούν.

 Για το «τρελό γονεϊκό σύνδρομο» μιλάει ο αυστραλός τενίστας Νο 10 στην παγκόσμια κατάταξη. Δεν είχα παιδική ηλικία. Ήμουν μία ανθρώπινη μηχανή από οκτώ χρονών που χτυπούσα το μπαλάκι του τένις επί τέσσερις ώρες ημερησίως κι από πάνω ο πατέρας κι από πάνω και η Αυστραλία. «Στοιχημάτισα σε σένα», μου έλεγαν άνθρωποι κι όταν έχανα ένιωθα άσχημα, «έχασα τα λεφτά μου για σένα».

Η μαμά θα έχει οξυγόνο, δεν ξέρω αν τα καταφέρω και ως νοσοκόμα, λέει η Μπουμπού.

Είδα τις φοιτήτριές μου μαμάδες πια, είχανε από δυο παιδιά η κάθε μία κι άλλα δύο η κόρη μου έξι, τρελαθήκανε να παίζουνε στις κούνιες του Village τα δικά μας είναι τα πιο ζωηρά. Φοβερές κοπέλες, η Μαρία είναι επικοινωνιολόγος και ασχολείται σε Μη κυβερνητική Οργάνωση για τους πρόσφυγες. «Άστα Μαρία τάχουν κάνει σκατά οι Αυστραλοί με τους πρόσφυγες», λέω, «δεν διαφωνώ έτσι είναι», συμφώνησε η Μαρία κι η Σόφι η πολιτικός είπε κερνάω εγώ, «είναι η περιοχή μου», εντάξει πληρώνουμε εμείς τα παγωτά, είπε η Μαρία Ρο.

Όλο αναφορές στις ειδήσεις σε ονόματα επιφανών ανθρώπων που απεβίωσαν που έκλεισαν πέντε, δέκα χρόνια πεθαμένοι διαμόρφωσαν την ιστορία και τον πολιτισμό, αναφορές βροχηδόν σε αστέρες του σινεμά, του αθλητισμού και της μουσικής. Συγκινητικό. Λέξη όμως για τους καθημερινούς ανθρώπους, τους φτωχούς και ασήμαντους, που δεν φτιάξανε ιστορία, αλλά τη σηκώσανε στους ώμους της. Γι αυτό σέβομαι τις πληρωμένες φωτογραφίες στις σελίδες της παροικιακής εφημερίδες μεταναστριών και μεταναστών, που απεδήμησαν για πάντα εις Κύριον.

4.2.18. Κυριακή. Ζέστη απίστευτη. Σαν σήμερα πεθαίνει ο αρχιστράτηγος Θόδωρος Κολοκοτρώνης και μεγάλη μορφή της Επανάστασης του 21. Μέγας χασάπης, κατά τον Τριαρίδη που «κατέσφαξε γυναικόπαιδα στην Τριπολιτσά».

Και Βίνσεν με ηρωϊκό Μιχελακάκη και γεύμα με υιό Αντώνη, όχι παίζουμε. Πήρα το αυτοκίνητο της θυγατέρας οδηγούσα εγώ σε ειδυλλιακά τοπία. Ο Αλφρεντ ίδιος και απαράλλαχτος με λίγη κοιλίτσα, είχα κοντά 12 χρόνια να τον δω. Αυτουνού δεν του φαίνεται και τόσο, είναι ψηλός, εμένανε όμως;

Διαβάζω Βασίλη Αλεξάκη το Παρίσι-Αθήνα. Είναι σαν να διαβάζω εμένα. Γι αυτό τον ζηλεύω και θυμώνω. Οι σελίδες 126 και 127 είναι δικές μου. Προτιμούμε τον Καβάφη από τον σπουδαιοφανή και εθνικιστή Παλαμά. Τον Ντοστογέφσκυ από Τολστόι και Γκόρκι. Αγοράζαμε από τα καροτσάκι κι όχι από τα βιβλιοπωλεία. «Δεν εκτιμούσαμε τη δημοτική μουσική κι αγνοούσαμε τα ρεμπέτικα, όπως τ’ αγνοούσε άλλωστε και το ραδιόφωνο». Ακούγαμε Πρίσλεϊ, γαλλικά και ιταλικά τραγουδάκια, ενίοτε μεταγλωττισμένα όπως άσπρο μου περιστέρι πέτα.

Ε βέβαια Μπαζίλ κι εμένα το όνομά μου το είχανε κάνει Demetre οι σοφοί του Υπουργείου Εξωτερικών λες κι ήμουν ’κανας …δίμετρος. «Προσπαθώ να θυμηθώ για να μπορέσω να ξεχάσω», γράφει ο Αλεξάκης.

5.2.18. H Έρικα μου λέει ότι ο κροκόδειλος πεινάει και πρέπει να φάει παν κέικ. Δεν έχουμε παν κέικ της λέω, τότε θα φάει εσένα μου λέει κι έρχεται με το πλαστικό πράσινο τερατάκι να με τρομάξει. Είναι ψεύτικο, της λέω, δεν φοβάμαι. Δεν είναι fake μου λέει και ξέρεις the salwatercrocodile jaws are three times stronger than lion’s and tiger’s.

Στους γιατρούς να μην πηγαίνετε και να μη τους δίνετε θάρρος. Πάντα κάτι άλλο βγάζουν. Στις εξετάσεις βρήκαν ότι δεν έχω σίδερο και θέλουν να με ανασκολοπίσουν με νέες εξετάσεις, ενώ εγώ με δυσκολία πατάω το πόδι μου.

 10.2.12 Πεθαίνουν οι αυστραλιανές διακοπές μου μπροστά στον κομπιούτερ. Αλλά η μαμά βγήκε και πάλι αγέρωχη από το Νοσοκομείο κι ας έλεγε ο γιατρός ότι δεν θα βγει. Πατάω το πόδι και πονάω. Δεν το πατάω και πάλι πονάω. Αυτά παθαίνεις όταν θες να κάνεις επίδειξη καταδύσεων σε παιδική πισίνα. Πεθαίνει στις 10 Φεβρουαρίου 1837 ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Αλεξάντερ Πούτιν. Κι εγώ ακόμη να γράψω ένα τόσο δα ποιηματάκι. Μούσκεμα τάχω κάνει.

^–Πιστεύω ότι οι επικρίσεις που απευθύνει κανείς στον εαυτό του δεν είναι τις περισστερες φορές παρά μεταμφιεσμένοι έπαινοι, λαθραία κομπλιμέντα. Β. Αλεξάκης

Με ενοχλεί λίγο που γράφω σε πρώτο πρόσωπο. Νομίζω ότι μειώνει κανείς τον εαυτό του όταν μιλάει πολύ γι αυτόν. Αλεξάκης

11.2.18 Πέρασαν κοντά τριάντα χρόνια από το 1990 που απελευθερώθηκε ο Νέλσον Μαντέλα έπειτα από 27 χρόνια κράτησης από το καθεστώς του Απαρτχάιντ. Παρακολουθούσαμε εκείνο το βράδυ μέχρι το πρωί με την Αρετή ζωντανά από την τηλεόραση τη διαδικασία απελευθέρωσης του νοτιοαφρικανού ηγέτη βρίζοντας τους ρατσιστές. Τώρα η Αρετή δεν θέλει να βλέπει στα μάτια της το μαύρο γαμπρό της.

12.2 «Ενώπιον του νόμου ο άνθρωπος είναι ένοχος όταν παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων. Στην ηθική είναι ένοχος και μόνο που σκέφτεται να το κάνει». Σαν σήμερα το 1804 πεθαίνει σε ηλικία 80 ετών ο φιλόσοφος Εμμανουέλ Καντ συγγραφέας της Κριτικής του Καθαρού Λόγου.

-Σαν σήμερα το 1809 γεννιέται ο Κάρολος Δαρβίνος βρετανός φυσιοδίφης ο οποίος έμεινε στην Ιστορία ως θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης. Σαν σήμερα βασανιζόμουν, σαν σήμερα πεθαίνω, σαν αύριο θα αναστηθώ.

14.2.18 Φοβερή ζέστη σήμερα με 37 β. του Αγίου Βαλεντίνου Τετάρτη, ξεμείναμε από Βαλεντίνες κι ο μαύρος γαμπρός δεν έκανε δώρο λουλούδια στην κόρη μου. Μου το επισημαίνει η Αρετή, η οποία μου λέει ότι την ημέρα της γιορτής της μητέρας είδε ο μαύρος να πακετάρουν δώρα τα πιτσιρίκια και τα ρώτησε τι κάνετε; Κι αυτά του είπαν δώρα για τη γιορτή της μητέρας κι αυτός είπε ότι αν δεν ήμουν εγώ δεν θα ήταν αυτή μητέρα. Τι νομίζει ο μαλάκας ότι μόνο αυτός έχει σπέρμα.

-Εντάξει, αστεία το είπε ρε Αρετή.

-Δεν έχει χιούμορ.

 15.2.18 Αδελφοί Λιανοί. Εξ Αιτωλοακαρνανίας ορμώμενοι οι άρχοντες της κορνίζας στο Νιουτάουν, τους επισκέπτομαστε στο Νιουτάουν με τον Μιχελακάκη και μας λένε ότι 25.000 γερανοί δρουν στο Σύδνεϋ, δεν μπορείς να αγοράσεις τίποτα, οι τιμές ακινήτων έχουν γίνει πύραυλος. Μόνο το Ντουμπάι μας περνάει αυτή τη στιγμή σε γερανούς. Είδαν στο Βιετνάμ να ψήνουν κροκόδειλο στη σούβλα στην αγορά της Σαϊγκόν. Με το δέρμα; Όχι ρε τον είχανε γδαρμένο και κάνανε μπότες. Καναν Αμερικάνο θα ψήνανε. Είναι ενεργά μέλη της ΑΧΕΠΑ και χρηματοδοτήσουν το Τμήμα των Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακουώρυ.

16.2.18 Η Έρικα φτιάχνει λέγκο και το φτιάχνει καλά. Είναι μία ομπρέλα κι από κάτω δύο ξαπλώστρες. Φτιάχνει και τις κοπέλες που ξαπλώνουν. Έχει στήσει και μία μεγάλη πάνινη γάτα να παρακολουθεί τις εργασίες και της χαϊδεύει το κεφάλι. Τώρα της χτενίζει την ουρά.

Πήγα στον λογιστή. Με έπρηξε με τα κατορθώματα του γιου του: Αλλάζει δουλειά γιατί θα του δώσουν 150.000 παραπάνω. Τι ελλείμματα είναι αυτά; Χώρια που κάνει ένα καινούριο δίπλωμα κι έρχεται πρώτος. Bla bla turtle.

Στο σπίτι τα πιτσιρίκια έχουν τις τρίχες των μαλλιών σηκωμένες μπροστά σε μία καλοθρεμμένη ιγκουάνα. Ελάτε βρε παιδιά, για όνομα του Θεού, άκακο είναι το ζωάκι, στην Αυστραλία ζούμε, πρέπει να μάθετε να επιβιώνετε με τα ερπετά. Ψιψιψί σαυράκι, έλα, έλα εδώ στα μωρά..

17.2.18 Camping στο νησί Ρότνεστ πάνω σε κόκκαλα τριακοσίων και τόσων θαμμένων ιθαγενών που μαρτύρησαν ενταύθα. Κατά τύχη τόμαθα, δεν ξέρω γενικώς καλή ιστορία, δεν ήξερα τίποτα για τη μαύρη φυλακή στο λευκό πεδίον Ψυχαγωγίας, όπου ετοιμάζω το λόγο μου για την εκδήλωση της επόμενης βδομάδας.

 18.2 Σαν σήμερα το 1883 γεννιέται ο Νίκος Καζαντζάκης. Διάβαζε, έγραφε και μετάφραζε ασταμάτητα. Φιλοσοφούσε. Για φαντάσου αν ζούσε σήμερα θα δρούσε μέσα από ιστοσελίδες το Φ/Β και το twiter; αλά Βαρουφάκης ας πούμε.

 19-20/2/18 Ετοιμάζω την παρουσίαση είμαι συνέχεια μέσα… Το βράδυ διαβάζω για να ξεκουραστώ από τα βιβλία της κόρης μου. Η μυστική ζωή των φυτών. Είμαστε τα φυτά της νεωτερικότητας, της εικονικής πραγματικότητας, των εικονικών σχέσεων.

Δημήτρης Τζουμάκας