τώρα τελευταία δε διαβάζω
ξαπλώνω και μελετώ τους καρπούς των χεριών μου
μέχρι να πρηστούν τα μάτια μου
από το ανεξάντλητο αυτής της γεωγραφίας

                               ~

είναι μάλλον περίεργο να λες πως σου λείπει
κάτι που δεν είχες ποτέ

εκτός αν αναφέρεσαι στην παιδική ηλικία
όπου δεν είχες τίποτα

                               ~

γεννήθηκα μ’ ένα εισιτήριο για τον παράδεισο
αν με σκοτώσεις θα στο δώσω

                               ~

όταν μετρώ τα χέρια μου
τα βρίσκω πάντα περισσότερα
μετά θυμάμαι πως πολλαπλασιάζεται η αφή
μετά σε θυμάμαι

                               ~

προσπάθησα να αποφύγω τ’ όνομά μου
μα όταν ρώτησα πως λέγεται αυτό το φωτεινό αστέρι
που βλέπω πάντα εκεί, μου είπαν πως εκεί
δεν υπάρχει κανένα αστέρι

                               ~

τόσα χέρια να διψούν
κι ούτε μια φλέβα να παραπατήσω
ένα μικρό φεγγάρι στο πάτωμα
πιο φωτεινό από της νύχτας
οι σκιές των ποδιών
γάτες που γεμίζουν το δωμάτιο
και δεν ξέρουν που να πάνε
τα χέρια έντομα ανήσυχα
ευχαρίστως θα έτρωγα έναν άνθρωπο
ή έναν ένσαρκο ύπνο