Λεν πως στην Κίνα κι αλλαχού
αλλόκοτοι πραματευτές
με χάδια του Άδη ξεγελούν
κάποια περήφανα πουλιά
που είν’ αριστίδην δύτες
κι ύστερα λεν από καιρό
μ’ ανέμη βίαιης πειθούς
σε μια σχεδία εμπορική
ολημερίς στην ένδεια
να τα κρατούν δεμένα
με μια κορδέλα θαλασσιά
που ’χει αστέρια δεκαοχτώ
ολόχρυσα απλωμένα
μέγγενη μαύρη στο λαιμό
της φρίκης για να δίνουν
μακάβριες παραστάσεις
Λάσκα καλούμπα ή σφιχτή
πεσμένα τα φτερά τους
Ακόμα λένε πως στη χώρα μας
αόρατοι εκβιαστές
με ξένους θεσμοθέτες
τις αντοχές με την τριχιά μετρώντας
της ανάγκης τύχες κακές
προβλέπουν στους λαούς
πλανήτων κορμοράνων
Μα στη σιωπή όλων αυτών
που ενώ με πάθος διεκδικούν
του βουτηχτή τη χάρη
τη λαιμαριά ξεχνούν να βγάλουν
τη μεγάλη
«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»
ο ποιητής θα βροντοφωνάξει στην πλατεία
με τη στεντόρεια φωνή του, πάλι

30.7.2015