ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ
Κάπου
πρέπει να υπάρχει ένα κατασκευαστικό λάθος
Τόση αχαριστία εκ των ευεργετηθέντων προερχόμενη
Τόση ζηλοφθονία εκ των παραλειφθέντων πηγάζουσα
Τόσες προδοσίες εκ των συντρόφων
–ερωτικών και ιδεολογικών–
εξυφανθείσες
Τόσες απώλειες αγαπημένων πιστών πλασμάτων,
σε κάνουν συχνά ν’ αναρωτιέσαι
«Αξίζει τον κόπο
για ένα κομμάτι ουρανό
–κι αυτό υπό αίρεσιν–
να ψάχνεις τόσα χρόνια,
μάταια κι επώδυνα,
το λόγο της ύπαρξής σου
και το νόημα της ανυπαρξίας σου;»
ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ
Πώς να προλάβεις να γράψεις Ιστορία
όταν σε σκοτώνουν στα 30 σου
πριν καταλάβεις τον κόσμο
και δεν είσαι κάποιος ήρωας, ο ΜεγΑλέξανδρος ή ο Χριστός;
Πώς να προλάβεις να συμπληρώσεις την ιστορία σου
όταν παθαίνεις σοβαρό έμφραγμα στα 50 σου
βάζεις φρένο στα όνειρα και στις φιλοδοξίες σου
ενώ πίστευες ότι είσαι άτρωτος κι ανίκητος;
Πώς να προλάβεις να σβήσεις την ιστορία σου
όταν βαδίζεις στα 80 σου
σ’ έχουν αφήσει μόνο, ανήμπορο κι ανυπεράσπιστο
κι εσύ αναζητάς στιγμές θριάμβου
από ένα εξαρχής χαμένο παιχνίδι;