Γεννηθηκα Πνευμα. Πνευμα ειμαι.
Μια μορφη φοβου το Σωμα
Γι αυτο κι ο τρομος της φθορας,
Και των λυγμων
Δεν εχω επιπεδα. Δεν εχει επιπεδα ο Νους.
Φυγε, φυγε φωναζω μ’απογνωση. Απελπιδα η προσπαθεια να γινω
το περιεχομενο του Νου μου
Τα χερια μου γεματα αιμα.
Πυον και εκζεματα οι σαρκες μου.
Μουδιαζει η ψυχη.
Η ζωη μου ολη μια Αποσχιση!
Απο την Πηγη και την Σιωπη!
Απ το Φως !
Υπνοβατω κι ονειρευομαι οτι ζω.
Δυαρχια. Δυαδικοτητα, Ενα ειμαι. Αλλα με τι?
Κι ομως ξερω.
Με της ηλιαχτιδας το πρωτο τρεμουλο,
σε χωρο καθιαγιασμενο απο την Αγαπη και την Συγχωρεση
θα αρχισει η ενωση του κοσμου της Αμφιβολιας και των Σκιων
με το Αυλο.
Χωρις Σχηματα!
χωρις Μορφες!
Διαφανα!
Στο Φως!