Βασίλης Φλαμπουράρης | πέντε ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή “Συμβολισμοί “

In Λογοτεχνία, Ποίηση by mandragoras

 


Τσιγγάνικη ευτυχία.

Στη μέση του πουθενά ένα λευκό βαν.
Στο άνω διάζωμα δυο στρώματα με δυο μωρά.
Στο κάτω διάζωμα πατάτες και ντομάτες.
Στη θέση του οδηγού αμούστακο παιδί.
Για που τo έβαλαν ;
Για τον παράδεισο βέβαια.


Οπτασία

Αγναντεύω έναν σκύλο.
Χορεύει ενάντια στα κύματα της ακρογιαλιάς.
Ξαφνικά έγινε ένα με την θάλασσα.
Βρίσκομαι αντικριστά του σ’ ένα μαγευτικό εστιατόριο και πίνω
το λατρεμένο μου αγιορείτικο κόκκινο κρασί.
Μονολογώ για την ευτυχία που ποτέ δεν ήρθε.


Απόλαυση στη ματαιότητα

Πίνω ρακί στο καφενείο της γειτονιάς μου.
Όλα γύρω μου περιστρέφονται .
Τα ποτήρια αιωρούνται και τα πιρούνια κυνηγούν τους μεζέδες στον αέρα.
Άνω-κάτω η συνεύρεση με τους φίλους .
Πάντως η ευχαρίστηση είναι μεγάλη κι η ευφορία φτάνει στο ζενίθ.
Τι κι αν στροβιλίζονται τόσες ελπίδες για καλύτερη ζωή.


Εταιρία ακινήτων

Οι γρίλιες των παραθύρων δάκρυσαν.
Το ερημωμένο σπίτι βυθίστηκε στην απόγνωση.
Οι τοίχοι τρεμούλιασαν από την υγρασία.
Ο αγέρας παρέσυρε τα κεραμίδια της σκέψης του ιδιοκτήτη.
Πωλείται.


Νύμφη

Ο αγέρας παρέσυρε τα γυαλιά μου στις ρίζες του ελαιόδεντρου.
Τα μαλλιά του απρόσιτου κοριτσιού τυλίχτηκαν ανέμελα στον κορμό του.
Η χτένα της πέφτοντας σαν ρόδι ευωδίασε τη γη.