Ο Αλέξης Στεφάνου (1926 – 2010), δισέγγονος του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη και απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα, ήταν διπλωμάτης με σημαντική καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είχε χρηματίσει επίτιμος πρέσβης, επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην πρώτη επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και μέλος της επιτροπής διεθνούς υπαλληλίας του ΟΗΕ. Είχε τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνος της Τιμής.

Σύζυγος της γνωστής ποιήτριας, θεωρητικού της λογοτεχνίας και μεταφράστριας Λύντιας Στεφάνου (1927-2010), είχε στενές σχέσεις με πολλούς λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους του καιρού του, όπως οι συνάδελφοί του  Άγγελος Βλάχος, ο Ρόδης Ρούφος και ο Γιώργος Σεφέρης, ο οποίος ενθάρρυνε τις ποιητικές του προσπάθειες και τον συναριθμούσε στον στενό φιλικό λογοτεχνικό του κύκλο. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις δεκαεννέα ετών, στο τρίτο τεύχος του ιστορικού περιοδικού Τετράδιο, το 1945. Παρ’ όλ’ αυτά, και παρότι τα Ευρισκόμενα του Αρχείου του αποκάλυψαν μια σημαντική παραγωγή αξιόλογων ποιημάτων στο διάστημα 45 περίπου χρόνων που ακολούθησαν την έκδοση στο Τετράδιο, η έμφυτη σεμνότητά του περιόρισε στο ελάχιστο την εμφάνισή του στα γράμματα. Τα τελευταία του ποιήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Κυπριακά Γράμματα το 1955, με προτροπή του Σεφέρη.

Τα ποιήματά του, τα οποία παρουσιάζονται σ’ αυτή την έκδοση, συγκέντρωσε και συγκρότησε σε τόμο μετά το θάνατό του η σύζυγός του, Λύντια Στεφάνου.