Νομίζω άρχισε να ξεκαθαρίζει το μέσα τοπίο, όταν είδα εκείνο το καθαρό στρώμα στο δρόμο. Μπορεί να έφταιγε ο ήλιος, τα απλωμένα ρούχα και οι γελαστοί άνθρωποι τριγύρω. Λένε – εξακριβωμένο ιατρικά – ότι το φως του ήλιου δημιουργεί μια ευχάριστη αίσθηση στο ανθρώπινο σώμα γιατί οι ορμόνες που φέρνουν την καλή διάθεση «τρέφονται» με το φως του ήλιου. Γι αυτό και στις βόρειες χώρες οι γιατροί, καθώς λένε, συνταγογραφούν διακοπές στη Μεσόγειο, γι αυτό και ανάβουν εκεί στην αναπτυγμένη Σκανδιναβία λάμπες ειδικές μέσα στα δωμάτια μπας και ξεγελάσουν τον οργανισμό και παραγάγει τις πολυπόθητες ορμόνες χειμωνιάτικα, όταν ο καιρός είναι μουντός πολύ και οι άνθρωποι βουτάνε απελπισμένοι απ’ τα μπαλκόνια και τις ταράτσες, όπως τουλάχιστον διαβάζουμε στα άρθρα και βλέπουμε στις ταινίες. Δεν παλεύεται η μουντάδα του βορρά, λένε πολλοί απ’ τους δικούς μας, που ελπίσανε να διαπρέψουν εκεί, όταν επιστρέφουν σαν ηττημένοι πίσω εδώ στο αλλοπρόσαλλο φωτεινό μας αλώνι.
Μπορεί λοιπόν να ήταν ο λαμπρός ήλιος του φθινοπώρου μετά από εκείνη τη γλυκειά βροχούλα, μπορεί να ήταν ακόμη και το χαλαρό πρόγραμμα εργασίας – ζωντανή η ραστώνη του καλοκαιριού στο μυαλό, οι ρυθμοί δεν είχανε ακόμη βαρύνει. Ήτανε και άλλοι λόγοι, βαθιοί δικοί μου, που δεν αφορούν κανένα άλλο, όμως η κόκκινη καθαρή κουβέρτα πάνω στο στρώμα του μελαμψού άστεγου είχε κάνει ήδη το κλικ.
Δεν γίνεται να πάμε κόντρα στον ιστορικό ρου. Περιχαρακωμένοι σε σχήματα και κατασκευές. Είμαστε άνθρωποι όλοι και πάνω απόλα. Μικρές πετρούλες, λιθαράκια στον ορμητικό χείμαρρο. Άλλοι από τούτη τη μεριά άλλοι από την απέναντι, κάποιοι στη μέση. Ήδη ο Βαρώτσος έστησε το μνημείο-σύμβολο για την αιώνια μεταναστεύουσα ανθρωπότητα.
Αυτοί (τώρα, στην παρούσα συγκυρία) ξεριζωμένοι, κυνηγημένοι, θύματα – ανάλγητοι οι θύτες, εγκληματίες των λαών, τέρατα – αλλά πόσο γενναίοι και αξιοπρεπείς! Κι εμείς από την άλλη μεριά της όχθης κατά τύχη, κάποιοι θύματα επίσης αναλγησίας και αδικίας των ισχυρών, οι πιο πολλοί όμως πλακωμένοι στα αγαθά μας, μιζεριάζοντας για λεπτομέρειες και μάταιες επιδιώξεις, δυστυχισμένοι μέσα στην αφθονία και την αδιατάρακτη υγεία κι αρτιμέλειά μας, σαν τους Αλεξανδρινούς εκείνους του Καβάφη που περιμένουμε τους βαρβάρους.
Αυτή η καθαρή κουβέρτα, εδώ στην άκρη του δρόμου, με τα χαρτόκουτα και το προσωρινό πεζούλι που φαίνεται φριχτό, κατάντια και ντροπή, είναι όμως η δύναμη της ζωής που επιμένει.
Οι καινούριες λεγεώνες έχουν κιόλας διασχίσει τα Πυρηναία. Δεν είναι σιδερόφρακτοι στρατοί του κακού Σάουρον. Προχωράνε αόρατοι, γοητεύουν τα μικρά παιδιά, ξεμυαλίζουν γονείς και δασκάλους, σκορπάνε τρόμο στις άμαθες ψυχές και αλώνουν τη σκέψη. Το μυαλό, αυτό είναι ο στόχος.
Σημείωση: Το Μνημείο, με τίτλο «Η Απόβαση. Έργο για τη μεταναστεύουσα ανθρωπότητα» βρίσκεται στο Λιμάνι του Ότραντο, στην επαρχία του Λέτσε της Ιταλίας και αποτελεί σύμβολο για όλους τους μετανάστες. Δημιουργήθηκε από τον αρχιτέκτονα Κώστα Βαρώτσο (τα εγκαίνια έγιναν τον Ιανουάριο του 2012) και πρόκειται για την η μετατροπή του ναυαγισμένου Αλβανικού πλοίου Kater I Rades, που γεμάτο μετανάστες στις 28 Μαρτίου 1997 βυθίστηκε στη θάλασσα της Αδριατικής.
https://www.naftemporiki.gr/story/396136/mnimeio-sumbolo-dia-xeiros-kosta-barotsou
Ελένη Γ.