Γεννημένος στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε, στην Ιταλία ο Πίνο Κακούτσι μέσα από ένα λυρικό μονόλογο, που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, μιλά δια στόματος Φρίντας Κάλο ( 6 Ιουλίου 1907 – 13 Ιουλίου 1954), λίγες μέρες πριν από τον θάνατό της. Υπό τον τίτλο Ζήτω η ζωή, συνθέτει μια νουβέλα, σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, για την πολυτάραχη πορεία, κατά κάποιον τρόπο, της σπουδαίας μεξικάνας επαναστάτριας και ζωγράφου.
Η διήγηση ξεκινά στα 25 της, στον πρώτο της «θάνατο» ένα απομεσήμερο της 17ης Σεπτεμβρίου 1925 στη γωνία της Αγοράς του Σαν Χουάν όταν ένα τραμ προσέκρουσε στο λεωφορείο που επέβαινε. Μήνες μετά το ατύχημα καθηλωμένη στην Κάζα Αθούλ (στο Γαλάζιο Σπίτι της στην οδό Λονδίνου 126, στο Κογιακάν) διάλεξε τη ζωγραφική ως μοναδικό λόγο και τρόπο ζωής.
Γνωριμία με τον άθεο κομμουνιστή ζωγράφο, ιδρυτή του Κ.Κ. Μεξικού και υπέρμαχου του Τρότσκι, Ντιέγκο Ριβέρα και γάμος τους στο Δημαρχείο στις 21 Αυγούστου 1929. Φιλοξενία του Τρότσκι στα πρώτα χρόνια άφιξής του στην πόλη του Μεξικού επί προεδρίας του Αριστερού Λάζαρου Καρδένας, στο γαλάζιο Σπίτι. Ένα μέρος που έσφυζε από ζωή και ανθρώπους της τέχνης που επισκέπτονταν συχνά της Φρίντα και τον Ριβέρα: Αϊζενστάιν, Μπρετόν, Νερούδα…
Για λόγους ασφάλειας ο Τρότσκι έμεινε σε ένα σπίτι κοντά τους στο Κογιακάν. Εντυπωσιασμένος από την παθιασμένη γυναίκα Φρίντα.
Κάπως έτσι εξελίσσεται αυτή η σύντομη αναφορά στην ζωή της Κάλο που μάλλον είναι ιδιαίτερα αποσπασματική και δεν έρχεται να φωτίσει τίποτε πέρα από τα γνωστά. Αναρωτιέμαι για τις ουσιαστικές προθέσεις του συγγραφέα.
Κώστας Κρεμμύδας
