21.4.19 Κυριακή. Στο παζάρι του Ελαιώνος ένα χαλί από μαργαρίτες μέσα από τα σκουπίδια και τα μπάζα. Μου έλειψε αυτός ο περίπατος αν και δεν βρίσκεις πολύ πράγμα πια. Μια ακέφαλη κούκλα βιτρίνας εγκαταλειμμένη, την παίρνω «πριν πεθάνει η ακέφαλη γυναίκα είχε πάει στο κομμωτήριο», γράφει ο Jean-Marie de Robles Στο Νησί του Σημείου Νέμο.
Είμαι στο παράθυρο του συρμού με την ακέφαλη αγκαλιά αλλά με έχουν κάνει squash τρεις νταρντάνες. Δεν βαριέσαι στο αεροπλάνο είναι πολύ χειρότερα, ιδιαίτερα στα υπερπόντια ταξίδια.
Αποφράς ημέρα όπου το 1967 οι επίορκοι γαλονάδες γύψωσαν τη χώρα. Αλλά είχαν κακό τέλος.
Άλλο: Σαν σήμερα το 1926 γεννήθηκε η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ. Βλέπετε πόσο χρονών είναι. Μόλις 93 Απριλίων! Και πόσους Απρίληδες βρίσκεται στο θρόνο; Α καλά! Από το 1952. Μετρήστε. 67 συναπτά έτη, που λένε. Η μακροβιότερη βασίλισσα στην εξουσία. Και η πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο. Εις πολλά έτη.
22.4.19 Δευτέρα. Προσπαθώ το πρωί μαζί με τον καφέ να καθαρίσω ένα μήλο δεν τα καταφέρνω κι εγκαταλείπω την προσπάθεια. Μα γιατί τα κάνουν τόσα σκληρά τα γαμημένα τα μήλα! Προσπαθώ να βάλω ένα καινούριο παντελόνι αλλά είναι αδύνατον να το κουμπώσω. Η κίνηση του αντίχειρος με κάνει να ουρλιάζω από πόνο. Θα πρέπει να φοράω βερμούδες, βράκες με λάστιχα.
Πέρασαν βοληδόν από την 3η Σεπτεμβρίου οι μοτοσικλετιστές της αστυνομίας και αισθανθήκαμε ότι υπάρχουν οι καλοί αυτοί άνθρωποι που μας προστατεύουν κι όλοι κοιμόμαστε ήσυχοι. Και μετά η γαλήνη της πλατείας. Ένα παιδάκι με ένα μπαλόνι. Στην οδό Ελπίδας όμως καταμεσής στον πεζόδρομο ένα σώμα τυλιγμένο σε μια θαλασσί κουβέρτα. Σήμερα παγκόσμια Ημέρα Κατάργησης των πειραμάτων στα ζώα. Το ζωώδες σώμα κάτω από την κουβέρτα, αναπνέει.
23.4.19 Μεγάλη Τρίτη. Καταρχήν ετοιμάστηκα να πάω στο κτίριο της Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας στην παλιά μου δουλειά, όλο εκεί τριγυρνάω, όπου για πρώτη φορά θα γίνει, έγινε η απονομή του Βραβείου Ειρήνης Νίκος Νικηφορίδης το οποίο καθιέρωσε το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης. Ο Νίκος Νικηφορίδης, 22χρονος μάρτυρας του Αντιπυρηνικού κινήματος, εκτελέστηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, επειδή συγκέντρωνε υπογραφές για την Έκκληση της Στοκχόλμης, η οποία με πρωτεργάτες τους Αϊνστάιν, Ζολιό, Κιουρί ζητούσε από τότε την πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Έτσι εκτελούσαν στην Ελλάδα τότε, για ψύλλου πήδημα. Τιμώμενοι με το Βραβείο ειρήνης Νίκος Νικηφορίδης 2019 είναι η Lucianna Kastellina Ιταλίδα, πρώην ευρωβουλευτής, δημοσιογράφος που βοήθησε την Ελλάδα στα χρόνια της Δικτατορίας, ακτιβίστρια της ειρήνης τιμάται γιατί είναι ανάμεσα στους ιδρυτές του ιστορικού αντιπυρηνικού κινήματος END. Ο Γιάννης Μπουτάρης παρακαλώ, δήμαρχος Θεσσαλονίκης, τιμάται για τη συνολική του προσφορά στην ειρήνη στα Βαλκάνια και ο Ανδρέας Θεοφίλουπυρηνικός φυσικός στο Δημόκριτο ως ειρηνιστής από την Πάφο από τους πρωτεργάτες της οργάνωσης νέων Bernard Russel στην Ελλάδα, η οποία διοργάνωσε την πρώτη Μαραθώνια πορεία ειρήνης, ένα μήνα πριν από τη δολοφονία Λαμπράκη. Αυτό είναι στις έξι το απόγευμα. Έλα όμως που με παίρνει τηλέφωνο ο Στέφανος και μου μιλάει για την παρουσίαση ενός βιβλίου των Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών που αναφέρεται και στον ίδιο.
Πρόκειται για το βιβλίο του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη: Μεσογείων 14-18. Η Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας Αθηνών στα χρόνια της Δικτατορίας (1971-1974) Πηγαίνω κι είναι φίσκα στους αντιστασιακούς Βαλαβάνη, Ανδρουλάκης, Τζουμάκας, Χριστοδουλάκης, κ.α Για το βιβλίο μίλησε κυρίως ο Ηλίας Νικολακόπουλος, που αναφέρθηκε στα βασανιστήρια της χούντας. «Απ’ ό,τι γνωρίζουμε υπολογίζεται, δεν έχουμε ακριβή στοιχεία», είπε ο Η.Ν, «το ελληνικό κράτος σκότωσε 3.500 κομουνιστές με τελευταίο τον Πλουμπίδη. Η χούντα των κολονέλων δεν ήθελε να έχει νεκρούς γι αυτό βασάνιζε αδιακρίτως για να συλλέξει πληροφορίες και για να τρομοκρατήσει αφού δεν έκανε εκτελέσεις».
Ο Νικολακόπουλος, ο κινητικότερος στα μίντια, των πανεπιστημιακών, πήδηξε με φόρα πάνω από τη Μακρόνησο χωρίς να τη δει, με το επιχείρημα ότι «μετεμφυλιακά, επειδή σκοτώνανε, δεν βασανίζανε γερά όπως βασανίζανε στη χούντα». Αστειότητες. Ναι η χούντα δεν σκότωνε εκτός από κανα δυο τρεις στον Ιππόδρομο κι αλλού, και κάτι λίγους στο Πολυτεχνείο, αλλά δεν είχαμε εμφύλιο είχαμε δικτατορία και μόλις την αμφισβήτησαν σωματικά και χωρίς όπλα οι φοιτητές, έβαλε το τανκ μέσα στην πιο εμβληματική Σχολή. Από την άλλη μεριά δεν θα μας πει κιόλας ότι στη Μακρόνησο παίζανε τένις οι κρατούμενοι. Κι είναι κρίμα ένας πρώην πανεπιστημιακός να ξεχνιέται και να χάνει κάθε σοβαρότητα σε τόσο σοβαρά θέματα. Στη Μακρόνησο τρελάθηκε κόσμος από τα βασανιστήρια και σε κάποια στιγμή τους καθαρίζανε από τη στεριά σαν τις κατσαρίδες. Αυτές οι συγκρίσεις για την έκταση και το ποιόν των βασανιστηρίων είναι επιεικώς ανόητες. Σακατεύτηκαν άνθρωποι και στις δυο περιπτώσεις, δεν τρελαθήκαμε όμως με τη χούντα, όπως στη Μακρόνησο. Μερικοί αρτιμελείς σήμερα ζούνε μέσα στα τηλεοπτικά κανάλια και λένε την ιστορία (της ζωής τους) με τα προβλήματα αμνησίας που κουβαλάνε. Ο κ. Νικολακόπουλος θα μπορούσε να περιοριστεί στο ρόλο του εκλογολόγου, που είναι όντως καλός, και να αφήσει την ταλαίπωρη ιστορία για τους ειδικούς.
Για να μη θυμίσω πάλι πόσο ελαφρά μίλησε τις προάλλες για τους εξόριστους στο Παρίσι όπου είχε πει το αμίμητο: «εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι τσακωνόντουσαν πολύ μεταξύ τους»! Μα αντιστασιακές πράξεις οργανώνανε οι άνθρωποι, τη μελλοντική κοινωνία οραματιζόντουσαν δεν θα υπήρχαν αντιθέσεις και συγκρούσεις; Ο κ. Νικολακόπουλος είναι ο ιδανικός πανεπιστημιακός δάσκαλος. Φαντάζεται τον εαυτό σαν τον Μέγα Ξερόλα όπως οι περισσότεροι καθηγητές που θέλουν να μιλούν για ένα σωρό πράγματα που δεν τα χώνεψαν σωστά οι ίδιοι, αλλά δεν πειράζει, ποιος δίνει σημασία, έτσι κι αλλιώς αυτοί είναι η αυθεντία, αυτοί είναι στα μέσα (και στα έξω).
Στις 23 Απριλίου του 2010 η Ελλάδα ζητά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ανακοινώνει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο, μία γελοία κίνηση που θα γραφτεί με μελανά γράμματα στην ιστορία της επικοινωνιακής πολιτικής και του χειρισμού των συμβόλων.
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου και δεν πήραμε μυρουδιά. Δεν φαίνεται να έγινε και τίποτα.
24.4.19 Μεγάλη Τετάρτη Στις 24 Απριλίου του 1944 τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής εκτελούν στους Πύργους (Κατράνιτσα) Κοζάνης 318 κατοίκους του χωριού σε αντίποινα για την εκτέλεση δύο γερμανών στρατιωτών από δυνάμεις του ΕΛΑΣ .
Στην πλατεία Συντάγματος η αρμενική νεολαία Ελλάδος έχει στρατοπεδεύσει και προβάλλει των αγώνα για την αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων με βιβλία και ανατριχιαστικές φωτογραφίες από την τραγωδία, ενώ ακούγονται παραδοσιακές μουσικές από τη χωρά αλλά και Χατσατουριάν. «Απαιτούμε από την Τουρκία την αναγνώριση του εγκλήματος της γενοκτονίας 1.5 εκ Αρμενίων απαιτούμε την ηθική και υλική αποζημίωση του αρμενικού λαού και την επιστροφή των τουρκοκρατούμενων εδαφών μας». Βρήκατε τώρα συνομιλητή. Με εντυπωσιάζει πάντως ο ενθουσιασμός που δείχνουν μπόμπιρες Αρμενόπουλα γι’ αυτή την υπόθεση.
Δημήτρης Τζουμάκας